ჟურნალი:Science of The Total Environment, გვ.139980.
სახეობა (ფრინველი):წითელგვირგვინიანი ამწე (Grus japonensis)
რეზიუმე:
ეფექტური კონსერვაციის ღონისძიებები დიდწილად დამოკიდებულია სამიზნე სახეობების ჰაბიტატის შერჩევის ცოდნაზე. ცოტა რამ არის ცნობილი გადაშენების პირას მყოფი წითელგვირგვინიანი ამწის ჰაბიტატის შერჩევის მასშტაბური მახასიათებლებისა და დროითი რიტმის შესახებ, რაც ზღუდავს ჰაბიტატის შენარჩუნებას. აქ ორი წითელგვირგვინიანი ამწე თვალყურს ადევნებდა გლობალური პოზიციის სისტემით (GPS) ორი წლის განმავლობაში იანჩენგის ეროვნულ ნაკრძალში (YNNR). შემუშავდა მრავალმასშტაბიანი მიდგომა წითელ-გვირგვინიანი ამწეების ჰაბიტატის შერჩევის სივრცითი-დროითი ნიმუშის დასადგენად. შედეგებმა აჩვენა, რომ წითელ გვირგვინიანი ამწეები ამჯობინებდნენ აირჩიონ Scirpus mariqueter, ponds, Suaeda salsa და Phragmites australis და თავიდან აიცილონ Spartina alterniflora. ყოველ სეზონზე ჰაბიტატის შერჩევის კოეფიციენტი Scirpus mariqueter-ისთვის და ტბორებისთვის ყველაზე მაღალი იყო, შესაბამისად, დღისა და ღამის განმავლობაში. შემდგომმა მრავალმასშტაბიანმა ანალიზმა აჩვენა, რომ Scirpus mariqueter-ის პროცენტული დაფარვა 200 მ-დან 500 მ-მდე მასშტაბით იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი პროგნოზირება ჰაბიტატის შერჩევის ყველა მოდელისთვის, რაც ხაზს უსვამს წითელგვირგვინიანი წეროს პოპულაციის Scirpus mariqueter ჰაბიტატის დიდი ფართობის აღდგენის მნიშვნელობას. რესტავრაცია. გარდა ამისა, სხვა ცვლადები გავლენას ახდენენ ჰაბიტატის შერჩევაზე სხვადასხვა მასშტაბით და მათი წვლილი იცვლება სეზონური და ცირკადული რიტმის მიხედვით. გარდა ამისა, შედგენილი იქნა ჰაბიტატის ვარგისიანობის რუკა, რათა უზრუნველყოს ჰაბიტატის მართვის პირდაპირი საფუძველი. დღის და ღამის ჰაბიტატის შესაფერისმა ფართობმა შეადგინა საკვლევი ტერიტორიის შესაბამისად 5.4%-19.0% და 4.6%-10.2%, რაც გულისხმობს აღდგენის აქტუალურობას. კვლევამ ხაზი გაუსვა ჰაბიტატის შერჩევის მასშტაბს და დროებით რიტმს სხვადასხვა გადაშენების პირას მყოფი სახეობებისთვის, რომლებიც დამოკიდებულია მცირე ჰაბიტატებზე. შემოთავაზებული მრავალმასშტაბიანი მიდგომა ვრცელდება გადაშენების პირას მყოფი სხვადასხვა სახეობის ჰაბიტატების აღდგენასა და მართვაზე.
პუბლიკაცია ხელმისაწვდომია:
https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2020.139980