publikacje_img

Wieloskalowe podejście do identyfikacji czasoprzestrzennych wzorców wyboru siedlisk dla żurawi koronnych.

publikacje

przez: Wang, G., Wang, C., Guo, Z., Dai, L., Wu, Y., Liu, H., Li, Y., Chen, H., Zhang, Y., Zhao, Y. i Cheng, H.

Wieloskalowe podejście do identyfikacji czasoprzestrzennych wzorców wyboru siedlisk dla żurawi koronnych.

przez: Wang, G., Wang, C., Guo, Z., Dai, L., Wu, Y., Liu, H., Li, Y., Chen, H., Zhang, Y., Zhao, Y. i Cheng, H.

Dziennik:Nauka o środowisku całkowitym, s. 139980.

Gatunki (ptaki):Żuraw koronowany (Grus japonensis)

Abstrakcyjny:

Skuteczne środki ochronne w dużej mierze zależą od wiedzy na temat wyboru siedlisk gatunków docelowych. Niewiele wiadomo na temat charakterystyki skali i rytmu czasowego selekcji siedlisk zagrożonego żurawia czerwonokoronowanego, ograniczających ochronę siedlisk. Tutaj przez dwa lata w Narodowym Rezerwacie Przyrody Yancheng (YNNR) śledzono dwa żurawie czerwonokoronowane za pomocą globalnego systemu pozycjonowania (GPS). Opracowano podejście wieloskalowe w celu zidentyfikowania czasoprzestrzennego wzorca selekcji siedlisk żurawi koronnych. Wyniki wykazały, że żurawie koronowane wolały wybierać mariqueter Scirpus, stawy, salsę Suaeda i Phragmites australis, a unikać Spartina alterniflora. W każdym sezonie współczynnik selekcji siedlisk Scirpus mariqueter i stawów był najwyższy odpowiednio w dzień i w nocy. Dalsza analiza wieloskalowa wykazała, że ​​procent pokrycia mariquetera Scirpus w skali od 200 do 500 m był najważniejszym czynnikiem predykcyjnym we wszystkich modelach selekcji siedlisk, podkreślając znaczenie przywrócenia dużego obszaru siedliska mariqueter Scirpus dla populacji żurawia czerwonokoronowanego przywrócenie. Ponadto inne zmienne wpływają na wybór siedlisk w różnej skali, a ich wkład różni się w zależności od rytmu sezonowego i dobowego. Ponadto stworzono mapę przydatności siedlisk, aby zapewnić bezpośrednią podstawę do zarządzania siedliskami. Odpowiedni obszar siedlisk dziennych i nocnych stanowił odpowiednio 5,4–19,0% i 4,6–10,2% badanego obszaru, co wskazuje na pilną potrzebę renaturyzacji. W badaniu podkreślono skalę i rytmy czasowe selekcji siedlisk dla różnych zagrożonych gatunków zależnych od małych siedlisk. Proponowane podejście wieloskalowe ma zastosowanie do odtwarzania i zarządzania siedliskami różnych zagrożonych gatunków.

HQNG (13)

PUBLIKACJA DOSTĘPNA POD adresem:

https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2020.139980