Gatunki (ptaki):Bocian orientalny (Ciconia boyciana)
Dziennik:Wskaźniki ekologiczne
Abstrakcyjny:
Podczas migracji gatunki wędrowne wchodzą w interakcję z różnymi ekosystemami w różnych regionach, czyniąc je bardziej wrażliwymi na środowisko, a tym samym bardziej podatnymi na wyginięcie. Długie trasy migracji i ograniczone zasoby ochronne wymagają jasnego określenia priorytetów ochrony w celu poprawy efektywności alokacji zasobów ochronnych. Wyjaśnienie czasoprzestrzennej niejednorodności intensywności użytkowania podczas migracji jest skutecznym sposobem wyznaczania obszarów ochrony i priorytetów. 12 bocianów białych orientalnych (Ciconia boyciana), znajdujących się na liście gatunków zagrożonych przez IUCN, wyposażono w rejestratory satelitarne, umożliwiające rejestrowanie ich lokalizacji co godzinę przez cały rok. Następnie, w połączeniu z teledetekcją i dynamicznym modelem ruchu mostu Browna (dBBMM), zidentyfikowano i porównano cechy i różnice między migracją wiosenną i jesienną. Nasze ustalenia wykazały, że: (1) Obrzeże Bohai zawsze było głównym obszarem postoju wiosennej i jesiennej migracji bocianów, ale intensywność wykorzystania różniła się przestrzennie; (2) różnice w wyborze siedlisk skutkowały różnicami w rozmieszczeniu przestrzennym bocianów, wpływając w ten sposób na skuteczność istniejących systemów ochrony; (3) przeniesienie siedlisk z naturalnych terenów podmokłych na sztuczne powierzchnie wymaga opracowania przyjaznego dla środowiska sposobu użytkowania gruntów; (4) rozwój śledzenia satelitarnego, teledetekcji i zaawansowanych metod analizy danych znacznie ułatwił ekologię ruchu, mimo że są one wciąż w fazie rozwoju.
PUBLIKACJA DOSTĘPNA POD adresem:
https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2022.109760
